Rode Kruis

De situatie in Gaza is nog erger dan een nachtmerrie.

Elke dag voeren mensen een strijd om te overleven. Twee miljoen mensen hebben dringend voedsel, water en medicijnen nodig. De inwoners van Gaza, onder wie veel kinderen, lijden onder geweld, sloegen al tientallen keren op de vlucht en kampen met acute honger. Onze hulpverleners zetten zich, met gevaar voor eigen leven, in om deze mensen te helpen. Maar de behoefte aan hulp is groter dan ooit.

De situatie in Gaza is extreem zorgwekkend. Mensen kampen met acute honger, een ingestort gezondheidssysteem en een enorme humanitaire crisis. De beperkte hulp die sinds 19 mei is toegelaten, is bij lange na niet voldoende om in de basisbehoeften te voorzien. De hulpverlening wordt bovendien bemoeilijkt door onveilige routes, risico op plundering en bureaucratische vertragingen. In de tussentijd staan vrachtwagens vol met voedsel, water en medicijnen nog steeds vast aan de grenzen, terwijl de ‘hulp’ die wel wordt toegestaan simpelweg niet veilig de mensen in nood kan bereiken.

Het Rode Kruis blijft herhalen: burgers, hulpverleners en medische faciliteiten zijn géén doelwit. Hulpgoederen moeten onmiddellijk toegelaten worden tot Gaza, zodat professionele en onafhankelijke hulpverleners van organisaties als het Rode Kruis hun werk kunnen blijven doen voor mensen in nood. Wij zullen blijven helpen zonder partij te kiezen in conflictsituaties

Meer dan 72% van de Gazastrook valt inmiddels onder een evacuatiebevel. Dat betekent dat miljoenen mensen, die keer op keer al moesten vluchten, op elkaar gepakt leven in geïmproviseerde onderkomens of simpelweg in de open lucht. Ze hebben nauwelijks toegang tot voedsel, schoon drinkwater of sanitaire voorzieningen: te weinig toiletten, geen zeep, geen menstruatieproducten. Het risico op ziektes is levensgroot. En elke dag wordt het erger.

Evacuatie is geen keuze, het is overleven (bericht 16 juni)

Een evacuatiebevel is geen keuze maar een duivels dilemma: blijven is gevaarlijk, maar vluchten ook. Vaak is het een keuze tussen leven en dood. Verhalen van mensen die het niet redden, omdat ze niet op tijd weg konden, zijn hartverscheurend. Het bevel tot evacuatie komt meestal met de woorden “onmiddellijk vertrekken”, maar hoe doe je dat als je gezin, je enige voedselvoorraad en je hele hebben en houden met je mee moeten? Mensen zijn uitgeput, ziek, gewond. Vluchten is dan geen optie meer, maar een onmenselijke opgave.

De evacuatiebevelen nemen alleen maar toe. Telkens weer moeten mensen halsoverkop hun schuilplek verlaten. Soms midden in de nacht, soms zelfs nog vóórdat het officiële evacuatiebevel is verspreid. De bombardementen beginnen al, en pas daarna komt de waarschuwing online. Het is overal onveilig, ook in zogenaamde ‘veilige zones’. Zelfs daar zijn aanvallen. In werkelijkheid is er in Gaza geen plek meer waar mensen zich echt veilig kunnen voelen. Evacuatiebevelen komen via sociale media als Telegram of Facebook, via papieren pamfletten die uit drones worden gegooid, die dan door de wind op een andere plek belanden. De informatie is vaak verwarrend en komt te laat. Voor de gemiddelde inwoner is het totaal onduidelijk welk gebied precies ontruimd moet worden, en vanaf wanneer. Dat leidt tot angst en paniek. Wie geen internet heeft, mist cruciale informatie. Wie slecht ter been is, of geen geld heeft voor een plek in een overvolle auto, blijft achter, met alle risico’s van dien.

Deze Diaconie-collecte Noodhulp aan Gaza kan ook via de QR code>