Het plan is om op de derde dinsdagavond van elke maand (m.u.v. juli en augustus) met elkaar een ‘film met een goed verhaal’ te bekijken in De Weme. Ook hierbij is natuurlijk iedereen (uit de Zandloperdorpen) welkom! Voor de eerste film wijken we van dat patroon af: die wordt gehouden op de vierde woensdag, 24 april, 19.30 uur.
We zoeken daarbij aansluiting bij de excursie van een week eerder naar het van Goghhuis in Nieuw-Amsterdam (‘TWEELUIK VAN GOGH’) en gaan kijken naar de film ‘At eternity’s gate’.
‘At eternity’s gate’
Vorig jaar is er in onze provincie uitgebreid aandacht aan besteed dat het toen 140 jaar geleden was dat Vincent van Gogh voet op Drentse bodem zette. In Drenthe vond hij ‘onbeschrijfelijke schoonheid’ en ‘vrede’. Dat maakt ons nieuwsgierig naar wat hij dan precies in onze streek zag en ervoer, en hoe hij dat met pen en penseel heeft geuit. Tegelijkertijd maakt dat nieuwsgierig naar wat wíj als mensen van déze tijd in onze streek zien en eraan ervaren – én naar wat wij verstaan onder ‘schoonheid en vrede’.
De filmende schilder Julian Schnabel maakte deze ultieme Van Gogh-film. At Eternity‘s Gate gaat nu eens niet over het gekke genie dat zijn oor afsnijdt, maar over kunst.
Er zijn al zoveel films gemaakt over leven en werk van Vincent van Gogh – van speelfilm tot documentaire – dat je van goeden huize moet komen om daar iets origineels aan toe te voegen. De New Yorkse scenarist en regisseur Julian Schnabel doet dat. ‘At Eternity’s Gate’ is een droom van een film waarbij alle eerdere Van Gogh-films verbleken. Het is misschien wel de eerste speelfilm over Van Gogh waarin het ook echt over schilderen en kunst gaat.
Acteur Willem Dafoe speelt een monumentale rol als Van Gogh. Hij is een gekwelde ziel die leeft met de angst om gek te worden. Tegelijk is er die heldere blik in zijn ogen en die kinderlijke onschuld in zijn stem. Dafoe, kleine toefjes oranje in haar en baard, goochelt niet zomaar met verf en kwast. Hij leerde van schilder-regisseur Schnabel echt schilderen.
Schnabel vertelt het verhaal van Van Goghs laatste levensjaren in het Zuid-Franse Arles en Auvers-sur-Oise als momentopnames, losjes met de camera in de hand, in de ik-vorm. Het is alsof je in Van Goghs schoenen staat en je kijkt via Van Goghs ogen naar de omringende wereld.
Op aanraden van zijn vriend Paul Gauguin en financieel gesteund door zijn broer Theo reist Van Gogh in 1888 van het grauwe Parijs naar het zuiden. Je ervaart met hem de natuur, het zonlicht en de kleuren van het zuiden, en vooral de extase daarover: “Als ik een vlak landschap zie, zie ik de eeuwigheid”. Je voelt ook zijn angsten en depressies: “Soms is het zo intens in de natuur, dat ik flauwval”.
De titel verwijst naar het schilderij dat Van Gogh twee maanden voor zijn dood maakte in de psychiatrische kliniek in Saint-Rémy-de-Provence en dat tegenwoordig eigendom is van het Kröller-Müller Museum: ‘Op de drempel van de eeuwigheid’. Het is het portret van een zittende man, het hoofd voorovergebogen in zijn handen.
Het is handig wanneer je je komst van tevoren aanmeldt (pjdebuck@xs4all.nl, 06-30382415), maar aanmelding is niet per se noodzakelijk.
Na afloop van de film kunnen we nog kort met elkaar napraten en vervolgens iets drinken.
De keuze van films in de komende maanden wordt steeds van tevoren in De Zandloper bekendgemaakt.
Alle gegevens over At eternity’s gate op een rij:
* datum: woensdag 24 april 2024, 19.30 uur
* plaats: De Weme, Hoofdstraat 24 te Dalen
* aanvang: 19.30 uur (vooraf kun je een kopje koffie kopen)
* lengte: 111 minuten
* entree: gratis (excl. consumpties)
* leeftijd: 12+
