Sommige gemeenten pakken het eens per maand groots aan met bijbehorend lekkers, andere kerken doen het wekelijks: het kopje koffie na de kerkdienst. In veel plaatselijke gemeenten een heilige traditie, zo bleek tijdens de Coronacrisis. Want juist toen werd die onderlinge ontmoeting bij een bakkie koffie zo ontzettend gemist. Het gezamenlijk koffie- en thee drinken is langzamerhand een gewoonte geworden in de Protestantse kerktraditie. Wie er ooit mee begonnen is? Dat valt niet zomaar te achterhalen. Vast staat wel, dat het bakkie koffie, naast gezelligheid, ook zorgt voor een vorm van verbondenheid.

En… hoe ging het in onze kerk van Dalen? Wanneer kwam bij ons de koffiepot in de kerk? Ook in Dalen was er in de vorige eeuw, na de kerkdienst, geen koffie of thee drinken. De verandering hierin kwam door een verbouwing. Tijdens de grote renovatie van onze Dorpskerk, werden de diensten op de zondagmorgen gehouden in ons kerkgebouw de Weme. Het waren, vanwege de ruimte, heel intieme diensten en als vanzelf groeide daar het gebruik om na de dienst samen een bakkie te doen. Het was meer dan ‘dorst lessen’; het was het gevoel om samen gemeenschap te vieren. Persoonlijke gesprekken met mensen waar je zojuist samen mee hebt gezongen en je geloof hebt beleden óf doorpraten over de preek. Maar ook om met elkaar vreugde en verdriet te delen, of elkaar te versterken en te troosten. Toen na de lange renovatieperiode de diensten weer in de vernieuwde kerk plaats vonden, is het koffieschenken (gelukkig) gebleven. Fijn dat we nu, na een lange tijd van Corona-maatregelen, met elkaar de kerkdienst weer kunnen afsluiten met een waardevolle koffie-ontmoeting.

<Klik hier> voor het volledige artikel over ‘Koffie in de Protestantse kerk’ op de website van de PKN/Petrus