Precies drie jaar na het uitbreken van de corona-pandemie zijn de maatregelen tegen corona nu definitief opgeheven.
Het was ZONDAG 8 MAART 2020 dat in onze Dorpskerk van Dalen, gastpredikant dhr. H. Jumelet voorging in de zondagse Eredienst en zijn zorg uitsprak over de dreiging van het Corona-virus. Toen niet-wetende dat, vanwege de pandemie, de kerken in Nederland een week later voor lange tijd zouden sluiten. Een paar maanden lang houdt dit virus de hele wereld in zijn greep en vele grenzen waren gesloten. De scholen waren dicht, veel mensen werken thuis en bijna alle evenementen en activiteiten gaan niet door en zijn óf werden uitgesteld. Ook in Dalen waren vele mensen thuis en is naast het persoonlijke contact, ook de verbinding met elkaar er bijna niet meer. Iedereen moet afstand bewaren en je voelde je gebonden en beperkt in vrijheid van leven. Ook zijn mensen thuis, preventief of ziek door het virus en voelen zich door de quarantaine, eenzamer dan ooit en missen de zo belangrijke verbinding in het mens-zijn. Om de verbinding met de zondagse eredienst te houden kwam de kerkzender in Dalen nu ook met beeld én kon iedereen de kerkdienst online volgen. Dit was een verrijking in een zeer moeilijke tijd, waarin er geen keuze was, om op zondagmorgen (met elkaar) naar de kerk te gaan.
ZONDAG 5 JULI 2020 ging onze kerk in Dalen gelukkig weer open en konden wij elkaar weer ontmoeten, al was het Corona-protocol nog steeds van kracht en bleef het helaas niet bij deze ene sluiting.
PKN – De afgelopen jaren waren vervreemdend. We hebben allerlei fases en emoties doorleefd: Eerst de fase van afstand moeten nemen: van verdriet en pijn over dingen die niet door konden gaan, van het afgesneden zijn van geliefden en vrienden, van verstoorde relaties waar mensen andere wegen gingen omdat ze anders tegen de coronamaatregelen aankeken. Vervolgens een tijd van afwachten en berusten: ‘we moeten maar zien’. Ergens was het misschien ook wel rustig, een periode van minder verplichtingen. Maar als je niet weet hoe lang die periode duurt, maakt het ook onzeker en heb je geen vaste grond onder de voeten. Je bevindt je in een soort tussenland, tussen verleden en toekomst. Dat is bij uitstek een situatie die kan leiden tot bezinning, tot vragen als: waar komen we vandaan en waar willen we naartoe? En willen we eigenlijk wel terug naar hoe het was? In deze perioden van Corona zijn geleidelijk aan dingen veranderd, zijn er sommige zaken verschoven. En dat zullen ze blijven doen. Het is een ontdekkingstocht om elkaar weer terug te vinden, om te zien wat elk moment van ons vraagt. De lockdown kwam van het ene op het andere moment, plotsklaps. Het heropenen van de samenleving, het dorp, onze kerk, gaat meer geleidelijk. Dat betekent dat elke tijd, elk moment weer andere vragen stelt en om steeds nieuwe antwoorden vraagt. Dat vereist om scherp te zeilen op de wind, te zien wanneer de wind gaat draaien, wanneer de wind aantrekt tot een storm en we ons schrap moeten zetten, of wanneer we weer even stil komen te liggen en wat doelloos liggen te dobberen, omdat we even niet zo veel kunnen.
Je moet zeilen op de wind van vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
<Klik hier> voor het uitgebreide artikel is te lezen op de website van de Protestantse Kerk Nederland.
Fijne Paasdagen en een mooie lentemaand gewenst!
Webbeheerder Petrus Hollenga