In de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren zijn kerken open voor het publiek. Kunstenaars presenteren en exposeren nieuw gemaakte kunst, geïnspireerd op het Pinksterfeest en de architectuur van kerkgebouwen. De open kerken zijn een speelse en beeldende inspiratiebron voor mensen die op zoek zijn naar hedendaagse kunst, cultuurhistorie, vormen van spiritualiteit, geloof, zingeving en recreatieve ontspanning.
Dit prachtige evenement maakt, vanuit het Pinksterfeest, als feest van inspiratie, een verbinding met die hedendaagse kunst. Daarmee door beeld, woord en klank bij mensen tot de verbeelding te laten spreken.
Openingstijden in 2024
- Donderdag 9 mei (Hemelvaart)
- Zaterdag 11 mei
- Zondag 12 mei
- Zaterdag 18 mei
- Zondag 19 mei (1e Pinksterdag)
- Maandag 20 mei (2e Pinksterdag)
Het thema van 2024 is ‘Troost’
In de Dorpskerk van Dalen exposeert kunstenares Zjkln.
- Over Zjkln
Mijn beelden ontstaan vaak uit verwondering of een vraag over de wereld om mij heen en weerspiegelen samen met mijn kijk op de wereld.
Omgeving, materiaal en ideeën spelen allemaal een eigen rol in de totstandkoming van de beelden.
Voor materiaal ligt mijn eerste liefde bij steen en hout, maar verder gebruik ik alles. Van staal tot glas en alles wat daar tussen ligt.
Mijn technische vaardigheden blijf ik voortdurend ontwikkelen, afhankelijk van wat ik onder handen heb. Mijn stijl varieert van gestileerd-figuratief tot abstract.
In afmetingen varieert mijn werk van iets dat past in de palm vanje hand tot landschappelijke installaties die zich kunnen uitstrekken over tientallen of zelfs honderden meters.
- Over Dorpskerk Dalen
Geschiedenis en verhalen van de Daler Dorpskerk.
Hoog rijst de massieve Daler kerktoren uit boven de graven van de Dalenaars ervoor. Ze hebben hem allemaal gekend, de toren, ze zijn er langs gelopen; ze zijn er misschien wel eens in geweest. Ze zijn in de kerk erachter gedoopt en ze zijn daar na hun begrafenisdienst uitgedragen. De tweeëndertig meter hoge toren is heel oud, veel ouder dan de eerste mensen die hier hun laatste rustplaats vonden.
Hij dateert uit het eind van de veertiende eeuw en het is toch verbazingwekkend, dat onze verre voorouders toen al in staat waren een dergelijk bouwwerk te verwezelijken. Ze bouwden al eerder een stenen kerk, hoger en groter dan de tegenwoordige. ‘Gericht’ naar het oosten, met een koor, dat tot aan de huidige toegangshek reikte. Zo zaten de parochianen allemaal naar het altaar in het koor gewend, naar het oosten. ‘vanwaar hun heil zou komen’. Ze kwamen door de ingang onder de toren naar binnen en de hoofdstraat lag toen dus aan de westkant ervan.